WIL JE REAGEREN? OF EEN REVIEW ACHTERLATEN OP DE WEBSITE?
Mariël
Een verhaal dat je aan het denken zet. Een knoop in je buik. Datgene wat je ziet, zie je dat wel goed. Of is er een vertekend beeld. Een verhaal van een dappere vrouw die strijd voor haar gezin en voor de liefde maar niet kan winnen van de manische depresiviteit van haar man. Een verhaal over mooie mensen die gescheurd worden door een constante dreiging van een zwarte wolk boven hun hoofd. Hartverscheurend, beklemmend en meeslepend. Een verhaal dat je moet lezen om zo de psychische ziekte, manisch depressivitet, een klein beetje beter te begrijpen. En om je oordeel en aannames bij te stellen, praten is het beste wat je kunt doen ook al is dat heel moeilijk.
https://www.facebook.com/Morgen-stap-ik-eruit-110797720837066
Patricia
Waarschuwing voor het lezen van dit boek: Deze komt keihard binnen, als een klap in je gezicht.
Dat is de reden dat ik het boek in no time heb uitgelezen, vol verbazing, soms met afschuw, maar vooral met heel veel respect voor de schrijver.
'Morgen Stap ik eruit' vertelt het verhaal van Linde, moeder van 2 jonge kinderen, en vrouw van de manisch depressieve Wester.
Linde beschrijft haar leven met haar psychisch zieke en instabiele man.
Voor de buitenwereld een geweldig sociale vent. Voor het gezin van Linde een man die heel erg vanuit zijn eigen behoeftes leefde, weken lang depressief in bed lag, niets wilde en zijn doodswens uitsprak.
In zijn manische periodes had hij het gevoel de wereld aan te kunnen, wilde genieten van alles wat hem over kwam.
Of dat nu om een nieuwe woning ging, of om een vrouw die hij ontmoette en tot over zijn oren verliefd werd.
In deze toestand ging hij ervoor, bezorgde Linde zeer pijnlijke momenten en verdriet.
Toch komt Wester steeds bij haar terug wanneer hij het alleen niet redt. En vangt Linde hem op.
Zij is bij Wester wanneer hij haar vraagt bij hem te zijn op het moment dat hij de dood verkiest, en met alle kracht en liefde die linde in zich heeft, staat ze hem bij.
Dan breekt en rouw periode aan.
Een periode die naast het grote verdriet om de dood van Wester, ook een zeer pijnlijke vete veroorzaakt tussen Linde en de familie van Wester.
Bovendien zijn er vrienden die de keuze van Wester niet begrijpen en linde veroordelen voor het feit dat zij haar man niet heeft tegen gehouden.
Dat dit boek op werkelijke feiten is gebaseerd maakt het extra rauw.
In 1 adem heb ik het boek uitgelezen.
Met heel veel respect voor de manier waar linde er zich door heen heeft geslagen.
Bij bepaalde passages heb ik mij enorm geïrriteerd aan het personage Wester. Toch blijft linde ín haar boek zeer liefdevol over hem schrijven.
Ik denk dat dit boek zeker bijdraagt aan de taboe aan euthanasie bij psychisch lijden.
En hoop ook dat het bijdraagt aan begrip voor psychische problematiek en de ernst die daar mee gepaard gaat. Vooral als de buitenwereld het niet ziet en al snel zijn oordeel heeft klaar staan.
Marieke
Het boek heeft echt diepe indruk achtergelaten bij mij en heb veel bewondering voor de kracht die je bezit en ook hoe je jullie kinderen erbij betrokken hebt. Toen ik het boek las, voelde het alsof ik zo dichtbij jullie was. Ik wil jullie het allerbeste en vooral veel kracht toewensen. Liefs, Marieke
Dorien
Ik (met een achtergrond van gezondheidszorg, specialisatie psychiatrie en privé ervaringen met narcisme) kan alleen maar zeggen dat de schrijfster van dit boek je intens weet mee te nemen in de wereld van haar echtelijke leven, met een partner die geestelijk ziek is . De personages leven een leven die de nodige hobbels kent, met intens verdriet door een stoornis, maar je leest hier ook de prachtige momenten van avontuur, compassie, liefde en verbondenheid, wederom passend bij deze diagnose(s). De schrijfster laat je hier alle kanten zien van een (samen)leven van 30 jaar met een persoon die lijdt aan een psychische stoornis en dat leven is veelzijdig te noemen. De man die uiteindelijk met de geestelijke gezondheidszorg probeert beter te worden, faalt keer op keer om zijn leven maar goed op de rit te krijgen met relaties en verantwoordelijkheden. Zijn vrouw steunt hem al 30 jaar, de liefde en loyaliteit van haar spatten uit het boek. Maar dat voor een stoornis als narcisme, bipolariteit (manisch depressiviteit) en dwangmatig handelen maar weinig helpt is gebleken na jaren therapie en medicatie en dan is te merken dat hij zich steeds vaker intens rot en depressief voelt. Zo weinig helpt de therapie dat de man in kwestie besluit om uit dit leven te stappen en dat ook doet, in het bijzijn van zijn partner..... Daarna komt er nog een kwestie over het actief beëindigen van je eigen leven. Dat ligt nog altijd gevoelig "de dood" en zeker een zelfgekozen afscheid. Je stapt in het hoofd/leven van de vrouw en leeft mee in haar leven vanuit haar perspectief beschreven. Niks blijft onbeschreven. Ik heb het boek in een middag en avond aan 1 stuk uitgelezen. Een eye-opener voor iemand die zelf leeft met een partner die lijdt aan één of meerdere psychiatrische stoornis(sen), maar ook voor hulpverleners die werken met mensen (in de ggz of op allerlei gezondheidszorggebied).
Riet
Een open en onverbloemd levensverhaal, dat wellicht een steun kan zijn, en zicht kan geven op de (on) mogelijkheden van mensen met een psychische stoornis.
Ik heb het in een stuk uitgelezen. Een krachtige vrouw, die veel heeft doorstaan.
Lettie
Het verhaal van Linde in Morgen stap ik eruit hield me in de greep; wat beklemmend en wat hoopte ik dat het tij zou keren, net als Linde zelf waarschijnlijk. Wat een leven! En het hield niet op na het appje, morgen stap ik eruit. Heel moedig van je, Blomster, om je verhaal te vertellen en ik hoop dat het je wat brengt. De foto op de laatste pagina is in dat opzicht voor mij veelzeggend en wat ik je wens (zoals eerder uitgesproken): samen met je twee prachtige kinderen de blik op de toekomst gericht!
Tot slot kan wat mij betreft niet onbenoemd blijven dat de lay out van het boek prachtig is en vol symboliek: de blokjes, de zwarte pagina’s... Het versterkt de emoties die je ervaart als je het boek leest.
Kortom: een aanrader, vooral ook voor mensen die zich in eenzelfde situatie bevinden.
Sophia
Blomster, graag geef ik reactie op jou boek.
Zelf was ik ruim 30 jaar samen met een manisch depressieve man( bi-polair) .
De beschrijving is bijna gelijk.
De reacties, uittingen, ontploffingen, die je niet kan voorkomen hoe je het ook probeert.
Een slag vooruit blijven was ook absoluut niet mogelijk.
Ook ik was niet op de hoogte van de " ziekte" wist ook echt niet wat dit was.
Eerst waren het depressies ongeveer twee keer per jaar. Voorjaar en zeker vanaf september , dat waren de ergste.
Dit werd vanaf zijn 24 jaar steeds erger. Vanaf 30 jaar werd het heviger. Manipuleren ( ook psychotherapeuten ) , ontrouw, liegen, onbetrouwbaar, dan huilen, verdriet ( niet te volgen , dagen lang) , spijt voor wat het waard was, jaloers. Narcistische trekken.
Ik was en ben ook sterk, maar voor mij kwam er een eind aan ( zelfbescherming) . Ik ken verschillende personen met dezelfde aandoening, maar geen een had deze complexe situatie. Ik hield het voor mezelf, want met zijn toneelspel geloofde niemand mij. In gaan tegen in zijn gedrag gaf alleen maar meer problemen. Dat kwam later als we alleen waren. Resultaat was ook wisselend. Ik wil mijn waardering uitspreken over jou waardig spreken over Wester. Het is uiteindelijk ook een aandoening waar de patient niet om gevraagd heeft. En zelf vinden ze het eigenlijk ook niet fijn. Maar zichzelf in de hand houden lukt niet. Litium werkte wel, deels, kreeg niet alles onder controle. Maar de bijwerkingen zijn ook niet mis. De angst voor het dreigen met zelfmoord is oom ingrijpend op je leven, vooral als ze niet van zich laten horen. Of maar komen en gaan wanneer ze dat willen. Zoek acties met vrienden!! Ook vond hij de tijd die de verzorging en aandacht dat het hebben van een kind erg moeilijk. Zeker als het om een kind gaat met een rugzakje.
Ik heb op een moment toch de stekker uit ons huwelijk getrokken. Het respect voor mij was er absoluut niet meer.
Mijn ex-man, heeft na ons huwelijk nog vele relaties leren kennen , die alle geen stand hielden. En dat waren vaak " de liefdes van zijn leven" als dit fout loopt hoor ik dat ook. Nu na ruim 40 jaar blijft het nog doorslepen. Ik heb nu een lieve man die me ook de ruimte geeft hierin. Ik wens je veel geluk in je verdere leven. Geef jezelf die kans en ruimte je bent het waard. En veel sterkte voor degene die nog in deze situatie zitten.
Sophia....
Britt
Lieve Linde & kids,
Wauw, even geen woorden, wel diep respect over de manier waarin je mij hebt meegenomen in je verhaal. Veel herkenbare momenten. Afscheid, herinner ik me nog als de dag van gisteren. Wauw, nogmaals..... wat een lange weg hebben jullie apart van elkaar, samen en samen met Kiek en Pom en nu nog moeten doorstaan. Knap, hoe jij/jullie je staande houden en je in dit boek toch wel kwetsbaar durft op te stellen ondanks de muur om je heen.
Hopelijk is dit voor jou en je mooie lieve kinderen een manier om verder te rouwen, want dat is het denk ik nog steeds..
Indrukwekkend, nog steeds sprakeloos maar toch wilde ik je bovenstaande woorden noemen.
Wauw, bewondering voor jullie alle 3.
Jullie zijn ontzettende toppers. ❤
Britt
Thirza
Wat een (h)erkenning, een boek te lezen waarin ik bevestigd wordt. Linde...wat een moed heb je getoond om dit op te schrijven.
Ook ik leef al 38jaar met een manisch depressieve man, vader van mn kinderen...maar ik heb nu besloten om te gaan. Ik ga scheiden van tafel en bed,ik ben vergeten wie ik ben en wil haar graag terug vinden. Het boek van Melody Beattie heeft me de ogen geopend, ik wil niet langer co-dependend zijn.. ik leefde het leven van mijn man uit angst om weer zoveel pijn te moeten doorstaan tijdens zijn manies.
Wie deze mail leest, ik kan het je aanraden dat boek te lezen...wat een eye-opener.
Beste Linde, en kinderen wat zou ik graag met je in contact komen, je beschrijft het huis aan de Bergweg...ik woonde vlakbij...
Ken ik je?
Ik wens je zegen en herstel... je hebt t goed gedaan. xxx Tirza
Mireille
Hoi! Ik heb van de week het boek gelezen, wat een ontzettend heftig en aangrijpend verhaal! Nog meer dan wat ik had verwacht van wat Laurens allemaal verteld had. Ik denk dat het ook zeker anderen kan helpen meer inzicht te krijgen in hoe serieus een depressie is. Wat ontzettend knap hoe je het op papier hebt gezet en om het te delen!!
Liefs, Mireille
Anne
Ik heb je boek uit! Wat een verhaal zeg. Ik ben erdoor geraakt. Heel openhartig en goed geschreven. Ik voelde vooral het heen en weer geslingerd worden van jou tussen loyaliteit en liefde enerzijds en de eigenlijke onmogelijkheid van het samenleven met Wester.
Martine
Lieverd ...... In één ruk uitgelezen (tussen het werken door). Indrukwekkend, overweldigend, ondanks dat ik al het meeste 'wist'. Maar wat wist ik? Wat was je alleen, en sterk, misschien wel té .....
Weet dat je altijd mijn diepe respect hebt gehad en zult hebben.
Martine
Ruth
Bedankt voor je mooie, heftige , eigen verhaal. Voor de zwarte bladzijde haast eng, zoveel herkenning en gevoelens die overeenkomen in onze verhalen. Kwam wel weer heftig dichtbij. Na de zwarte bladzijde, wat een zwarte en zware jaren voor jou en de kids. Dat was wel veel heftiger dan hier. Er kwamen geen nare dingen uit de hoge hoed. Het vechten voor jezelf en wie je dan bent zonder dat bijzondere maatje waar je zoveel van hield was wel weer herkenbaar. Knap dat je het op deze manier kunt verwoorden!! Hoop dat het je de vrijheid geeft voor jezelf waar je zo naar zoekt. Heel veel respect voor je
Ruth
Greet
Zo.... Ik ben gisteren begonnen met het boek 'Morgen stap ik eruit' , en om 04.00 uur vannacht had ik het uit. Met paracetamol en een paar dikke ogen naar bed. Dat ik een boek uit lees, in één keer, wil wat zeggen! Voor mij waren er toch weer nieuwe onthullingen. Een gevecht van 37 jaar, dat je niet kunt winnen van deze ziekte, maar wel ondanks alles Kiek en Pom opgevoed. Dat is ook wat je op de been hield.💖
Ik weet het als geen ander:
Hoe beroerder het gaat,
hoe harder je vecht !
Greet
Ingeborg
Ik heb het boek uit! Prachtig, al is dat misschien niet het juiste woord. Ben er stil van en het ontroert me. maar wat goed gedaan!!! Weet dat het je ontzettend veel gekost heeft maar wat een goede beschrijving van gevoelens en het proces.
En zoveel herkenbare dingen vwb rouw, narcisme.
Hoop echt voor jullie dat het de aandacht en het respect krijgt, die dit levensverhaal verdient.
En ik weet dat het woord je niet veel zegt maar Ik ben zo trots op je😘.
Yvonne
Lieve Blomster, ik heb je boek net uit, in 1 adem uitgelezen! Diep RESPECT voor je onvoorwaardelijke liefde. Ik zit nog met tranen in mijn ogen dit te typen. Knap, dapper, lef,... om dit zo goed te beschrijven. Je mag trots zijn op wat er ligt. Ingeborg zei ook dat je het spannend vond. Dat snap ik helemaal je geeft 30 jaar bloot van je leven. Ik hoop dat het jou niet alleen helpt bij de verwerking maar dat je anderen ook helpt met je verhaal. Het liefst zou ik jou een knuffel willen geven 💌. Ik gun je alle liefde. Liefs Yvonne 😘
Heidi
Wat een prachtig boek over een onderwerp dat in de samenleving nog steeds (onterecht) een groot taboe is.
Wat ben ik super trots op mijn dappere vriendin die dit indrukwekkende boek heeft geschreven. ❤️
Reactie plaatsen
Reacties
Wat een krachtig boek heb jij geschreven.
Zwarte pagina's Kippenvel.
En de blokjes...
Knap gedaan en makkelijk geschreven.
Echt!
Groetjes Marjan
Bij deze stuur ik je mijn recensie toe, geen idee of jij of Linde er belang bij heeft deze te lezen, maar ik was/ben onder de indruk van het boek.
Niet met de bedoeling dat dit verder gebruikt wordt, wel om duidelijk te maken dat het wat los maakt bij de hulpverlening. Zoals het ook bij enkele van mijn collega's en medestudenten gedaan heeft. Het verandert niets aan het verleden wellicht wel wat aan de toekomst.
Met vriendelijke groet,
Elisabeth
Beste Linde,
Wat heb ik enorm moeten vechten voor mijn tranen. Wat een rollercoaster moet dat voor je zijn geweest! Maar ook voor je kinderen die een ander leven hebben moeten leiden dan hun vriendjes en/of vriendinnetjes. Het feit dat het hier om iemand gaat die een zware persoonlijkheidsstoornis had en die moeilijk valt te behandelen, moet ontzettend zwaar zijn hoe hiermee om te moeten gaan. Zelf voor mij is dat moeilijk te bevatten daar ik nooit met zulke mensen ben omgegaan. Wel wist ik dat het best wel pittig was, maar zo zwaar zoals jij het hebt meegemaakt... nee, dat wist ik niet. Ik heb zo enorme bewondering voor je hoe jij die dertig jaar ermee om bent gegaan, ongelooflijk! Velen zouden dit allang hebben opgegeven, maar jij, wauw! Ik denk dat dit echte liefde was van jouw kant. Echte liefde om zo'n iemand niet te laten vallen. Echte liefde om zijn pijn te delen. Echte liefde om te vergeven. Want ja, zo zie ik het en heb never nooit kunnen begrijpen waarom mensen 'in het geniep' een geheime relatie hebben terwijl de ander al een relatie heeft. Waarom moet men in andermans huwelijk mengen en de partner voor je gewin proberen te krijgen? Waarom?
Ik weet dat ik niet mag oordelen en weet heel veel dingen niet hoe de vork in de steel zit bij anderen. Zo ook bij jou, ondanks dat ik het boek heb gelezen. Maar een ding weet ik zeker! Ik als 52 jarige zwaar gehandicapte rolstoel gebonden man zou hebben geweten wat ik met zo'n vrouw als jij zou hebben gedaan! Ik zou zo'n iemand koesteren en zou God enorm dankbaar zijn met zo'n vrouw! Als 52 jarige heb ik nooit een partner in mijn leven gehad en weet hoe zwaar de eenzaamheid is en hoe die veel aan je vreet! Maar diep in mijn hart weet ik dat als ik zo'n partner had, ik hiermee zuinig om moet gaan. En hoeveel waardering zou moeten hebben en dankbaar zou moeten zijn. Ik weet dat er weinig zulke vrouwen zoals jij er zijn. En daarom heb ik zo'n enorme bewondering en respect voor zulke vrouwen!
Na zoveel dingen die je hebt beleefd wens ik jou en de kinderen heel veel rust, geluk en alle goeds toe!
Enzo
Wat een boek!
Zo mooi en oprecht geschreven. Heel knap om zo'n ervaring op zo'n respectvolle en liefdevolle manier op te schrijven.
Vandaag het boek in een adem gelezen...ik moet er van bijkomen....wat heb jij veel over je heen gekregen....zo herkenbaar de manipulaties......er in geslopen..narcisme! Wat me het meest raakte is dat jij ondanks alles een oerkracht voelde om het goed te doen voor je kinderen,...ik brak toen hij ons, mijn kind en mij met de dood ging bedreigen, en wat betreft de mensen die jou zijn dood verweten, tegen mij werd gezegd nadat ik in Blijf van mijn Lijf zat, dat men het onbegrijpelijk vond dat ik zo'n lieve man in de steek had gelaten.....daar kwam voor mij de ommekeer, nooit heb ik mij meer laten kleineren of vernederen. En heb ik lak aan wat anderen van mij vinden.Ik leef mijn leven heb nu een fantastische echtgenoot maar ben niet afhankelijk van hem, ik zal altijd goed voor mij zorgen, en dat wens ik jou ook toe!!! Ik zou zoveel tegen je willen zeggen..je een knuffel geven..ik hoop echt dat je je zelf toestaat om te gaan genieten..weer dat meisje in jezelf terug te vinden ..reizen..genieten van je prachtige lieve krachtige kinderen....je bent een vrouw om van te houden, die het verdiend om lief gevonden te worden!! Zo veel gegeven......Hopelijk gaat het beter en ga je helen! Ik stuur je heel veel kracht en dank je dat dit hebt opgeschreven!
Je had me al eens verteld dat je bezig was met je boek. Nu zien we elkaar niet vaak dus toen ik zag op je fb dat je boek klaar was ben ik het ook gaan lezen. Met verbazing, bewondering en verwondering denk ik.
Tuurlijk hoorde ik ook weleens wat in de wandelgangen maar wat een verhaal.....
Ik heb het slecht weg kunnen leggen en het liet me niet los.
Ook gewoon nooit gerealiseerd wat een heftig leven jullie hebben geleid.
Wel vind en vond ik je altijd al een hele krachtige en sterke vrouw.
Ik hoop oprecht dat het je ook geholpen heeft om alles op papier te zetten. En dat je op een gegeven moment ook rust in je leven krijgt.
Lastig om precies te verwoorden en of je hier überhaupt wat aan hebt maar wilde het niet alleen anoniem lezen en dan klaar.
Ik wens jullie iig alle goeds. Voor nu, voor altijd
Liefs Nicolette
Ik heb gisteren in 1 ruk je boek uitgelezen.. ook al heb ik van jou ooit het verhaal in grote lijnen wel al eens gehoord, dit was even andere koek. Ook al heb ik ook tot 2x toe het faalende systeem in Nederland voor mensen met psychische klachten 'mogen' ervaren, dit wat jullie doorstaan hebben was en is niet te bevatten. Voor mij ben je een gewoon een held😘om zo achter de liefde van je leven te blijven staan, en juist zeker tijdens zijn einde, ook al had de liefde toen een misschien een andere vorm. Liefde is liefde..ik persoonlijk kan achter de keuze van iemand staan als er sprake is van ondragelijk lijden, en dat geldt zeker ook voor mensen die in psychische nood zitten.
Zij lijden. Punt. Ondragelijk. Punt.
Ik hoop dat je mijn bericht niet ziet als, ja, als wat eigenlijk? Dom? Onwetend en leeg? Ik heb ontzettend veel respect voor wat jullie samen hebben moeten doorstaan, en dat wilde ik je gewoon even laten weten..moeilijk om te beseffen dat wij allemaal zo gelukkig en blij werden van de mooie foto's die je voor ons maakte, maar dat het voor jou momenten waren om ook juist je verdriet te verbergen...en dat bijna niemand dat echt door heeft gehad, of iig ik niet. Te jong, geen ervaring met zo'n intens verdriet, dus kon ik het ook niet herkennen, en dan nog, zat je niet op onze goedbedoelde praatjes te wachten waarschijnlijk.
Sorry ik wilde het kort en krachtig houden.. daar ben ik niet zo goed in blijkbaar😉ik wilde juist voorkomen dingen er uit te flappen waar je helemaal niks mee kan...
Heel veel liefs van ons voor jullie allemaal😘
Wat mooi geschreven! Zie herkenning helaas in mijn omgeving. Lieve Linde, Kiek en Pom, diep respect voor jullie en ik hoop van harte dat het leven nu wat meer zachtheid mag krijgen!
Indrukwekkend boek dat goed verwoord hoe het leven van de dierbaren van iemand die manisch depressief is eruit ziet. Schrijfstijl is ietwat chaotisch, echter dat past wel bij dit levensverhaal. Een prachtige ode aan een moeilijk leven.
door Laura
Onder pseudoniem beschrijft een vrouw haar huwelijk met een vanaf het eerste moment sterk narcistische man. In de jaren daarna verbaas je je erover dat zij subassertief met deze enorm egocentrische man kan samenleven. Behalve de narcistische persoonlijkheidsstoornis heeft hij ook afwisselend manische en depressieve perioden. Hij manipuleert en vernedert haar en de omgeving, ook met suïcidaal gedrag. Tenslotte, volledig geënsceneerd, suïcideert hij zich en heeft ook de begrafenis georkestreerd. Er zijn behalve zijn gezin en een schaduwweduwe nog vele leugens in zijn leven. Over zijn graf heen manipuleert hij de schrijfster ieder uur van haar leven totdat zij na acht jaar, haar huwelijk en haar man van zich af begint te schrijven. Een aangrijpend, in eigen beheer uitgegeven boek waarbij je je telkens afvraagt hoe dit zover heeft kunnen komen. Gelukkig heeft het schrijven haar geholpen bij de rouwverwerking.
M.A.M. Bomhof, arts n.p.
Het boek met verwondering, maar ook met veel bewondering voor de schrijfster gelezen. Het boek geeft je veel inzicht in de ziekte, maar meer nog de impact die deze ziekte heeft op de naaste.